Alweer een dag om.
Vanavond is Wendy nog een keer geprikt voor de gasspiegel. Deze keer hebben ze weer in haar arm geprikt, dit vind ze "fijner" dan in haar voet.
En jawel, de eerste beloningskaart is hiermee vol. Dit is een kaart waar 8 stickers op kunnen. Elke keer als er wat vervelends moet worden gedaan, krijg je een sticker. Is de kaart vol dan heb je een kado verdient! Wendy heeft een discobol uit gezocht. Dus dat wordt swingen op de afdeling!
We gaan nu lekker slapen, tot morgen.
zondag 9 maart 2008
zondag 9 maart 16.15 uur
Wendy zegt net: Morgen is de grote dag!!!!!!
Wat dan? Vragen wij.
Nou dan komen de nieuwe afleveringen van het huis Anubis!!!!!!! (Voor de niet-kenners onder ons, dit is een populair kinderprogramma).
Dus Robin ook wij gaan kijken!!!!!
Na een nacht met weer veel onderbrekingen (Er moest veel op de pot worden gezeten) begon de dag gelijk al niet leuk. Weer een prik in d'r voet. Toch ging dit heel vlotjes.
Met de fysio heeft ze vanochtend voor het eerst even met de benen naast bed gebungeld. Ook daar weer een stapje vooruit. Wel even wat dizzy, maar ja hoe kan het ook anders.
Vanochtend de dokter weer gesproken: De foto was weer het zelfde.
De gasspiegel van het bloed is nog niet goed. Dit komt omdat Wendy haar lijf is gewend aan veel CO2 in het bloed, nu is het zuurstof-brilletje af en moet haar lijf aan de nieuwe situatie wennen. Nu ze geen extra zuurstof meer krijgt, blijft de saturatie (zuurstofgehalte in het bloed) 95, dat is heel netjes.
De arts legde ook uit dat de eerste week de periode voor infecties is en dat nu de periode begint van afstoting, maar ook dat ziet er allemaal goed uit. De waarde van de Tacrolimus moet vandaag wel omhoog, maar dat is in de lijn der verwachting.
Tante Anneriet en Marleen zijn op vistite geweest, ze hebben voor Kevin zijn spelcomputer meegenomen!!!
Daar is hij heel blij mee!!!
Ook tante Anne, ome Willem en Kelly stonden ineens naast je bed!
Het was jammer dat net vanmiddag de pleister van de wond af moest. Dit was voor Wendy heel spannend.
Maar gelukkig kon een uur later de visite weer naar binnen.
Gezellig even bij gepraat met iedereen en toen was het alweer tijd voor iedereen om weer naar huis te rijden, want het blijft natuurlijk een heel eind naar Groningen.
De wond van Wendy ziet er heel netjes uit en rustig. Het is een snee van oksel naar oksel in een golvende beweging zo halverwege de ribbenkast.
De "gaten" van de drainen die er al uit zijn,zijn op de huid nog open. Maar zijn ook netjes.
Na deze vermoeiende middagdag is ze nu aan het uitrusten.
Wat dan? Vragen wij.
Nou dan komen de nieuwe afleveringen van het huis Anubis!!!!!!! (Voor de niet-kenners onder ons, dit is een populair kinderprogramma).
Dus Robin ook wij gaan kijken!!!!!
Na een nacht met weer veel onderbrekingen (Er moest veel op de pot worden gezeten) begon de dag gelijk al niet leuk. Weer een prik in d'r voet. Toch ging dit heel vlotjes.
Met de fysio heeft ze vanochtend voor het eerst even met de benen naast bed gebungeld. Ook daar weer een stapje vooruit. Wel even wat dizzy, maar ja hoe kan het ook anders.
Vanochtend de dokter weer gesproken: De foto was weer het zelfde.
De gasspiegel van het bloed is nog niet goed. Dit komt omdat Wendy haar lijf is gewend aan veel CO2 in het bloed, nu is het zuurstof-brilletje af en moet haar lijf aan de nieuwe situatie wennen. Nu ze geen extra zuurstof meer krijgt, blijft de saturatie (zuurstofgehalte in het bloed) 95, dat is heel netjes.
De arts legde ook uit dat de eerste week de periode voor infecties is en dat nu de periode begint van afstoting, maar ook dat ziet er allemaal goed uit. De waarde van de Tacrolimus moet vandaag wel omhoog, maar dat is in de lijn der verwachting.
Tante Anneriet en Marleen zijn op vistite geweest, ze hebben voor Kevin zijn spelcomputer meegenomen!!!
Daar is hij heel blij mee!!!
Ook tante Anne, ome Willem en Kelly stonden ineens naast je bed!
Het was jammer dat net vanmiddag de pleister van de wond af moest. Dit was voor Wendy heel spannend.
Maar gelukkig kon een uur later de visite weer naar binnen.
Gezellig even bij gepraat met iedereen en toen was het alweer tijd voor iedereen om weer naar huis te rijden, want het blijft natuurlijk een heel eind naar Groningen.
De wond van Wendy ziet er heel netjes uit en rustig. Het is een snee van oksel naar oksel in een golvende beweging zo halverwege de ribbenkast.
De "gaten" van de drainen die er al uit zijn,zijn op de huid nog open. Maar zijn ook netjes.
Na deze vermoeiende middagdag is ze nu aan het uitrusten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
