maandag 25 augustus 19.00 uur

Vrijdag belde dokter Koppelman om te zeggen dat de tacrolimus-spiegel iets te hoog was. Maar verder was alles oke!
Dit betekent dat we van de week niet naar Groningen hoeven!! Maar we moesten vanochtend wel een dalspiegel prikken. Ze hadden vanuit Groningen spullen op gestuurd en dan konden we het afgetapte bloed zo weer naar het UMCG sturen. Daar wordt het bekeken en dan horen we wel wat de bevindingen zijn.


Donderdag belde de juf van Wendy op. Er waren op school een paar kinderen in de klas die verkouden zijn en de juf kreeg er ook al last van. Wat moeten we? Wat is dat moeilijk zeg. Maar we kunnen Wendy ook niet in een glazen kooitje stoppen. Juf zal het er met de klas over hebben dat ze niet in Wendy haar gezicht moeten hoesten. En na het niezen of hoesten in je hand, gelijk je handen wassen.
Nou, Wendy wist te vertellen dat de hele klas er heel erg goed op let!! Hartstikke goed!
Toen vrijdag dokter Koppelman belde heb ik het ook nog even met hem hier over gehad.
Hij zei dat op het moment dat er een aantal kinderen in de klas griep hebben, Wendy dan wel thuis moet blijven.


Vrijdag heeft Wendy voor het eerst weer gelogeerd!! Natuurlijk bij Robin. Weer zo'n stap! Weer wat zelfstandiger! Alle medicijnen mee en een uitleg van hoe of wat, en dat ging prima.


Zaterdag begon Wendy keelpijn te krijgen. Daro-siroop genomen voor d'r keel. Dat helpt altijd wel. Zaterdagnacht sliep Robin bij ons.


Zondag was Wendy gesloopt. Moe van het slechte slapen. Ze is nu echt verkouden en haar neus zit goed dicht, ook de neusholtes zitten vol. Logisch dat ze niet goed heeft geslapen.

Vandaag heb ik dampo gehaald om te dampen. Ik geloof dat ik er iets te veel in heb gedaan. Ze kon amper boven de bak komen of de tranen sprongen in haar ogen. Maar ze kon wel weer door haar neus ademhalen!
Gelukkig heeft ze geen koorts. Dus we wachten het maar even af. Ze is vandaag maar een goed uur naar school geweest, want ze is zo moe. Thuis lekker op de bank geslapen. Vanavond vroeg naar bed en dan maar hopen dat ze morgen weer wat is opgeknapt.
Zo zie je maar, zo loopt alles op rolletjes en zo zit je toch weer in spanning of de verkoudheid onschuldig is. We wachten het gespannen af.