Nu Wendy al van alles en nog wat is verlost, is er niet zoveel meer te melden op medisch gebied. Alles gaat nog steeds goed. De Tacrolimus-spiegel schommelt nog wat, maar daar wordt aan gewerkt.
Het is nu vooral oefen. Wendy zei vanochtend dat ze net een baby van 10 jaar is. Maar oefening baart kunst en Wendy wil graag verder, hoewel het soms een beetje eng of moeilijk is.
Morgen gaan we voor het eerst weer een longfunctie blazen. De dokter zei dat we er niet te veel van moesten verwachten, maar het gaat al zo goed en dan hebben ze een begin-waarde.
En ja wel, ze zijn langs geweest. De clini clowns!! Helaas mochten ze niet bij Wendy op de kamer, want ze heeft een Clepsella-bacterie. Deze is niet schadelijk voor Wendy, maar ze willen hem niet door het hele ziekenhuis hebben.
Dit was wel jammer, maar ze hebben voor de deur wat gedaan. Ze probeerden een luchtzak kapot te slaan.
Het is echt ongelofelijk, maar vanochtend weer een STAPEL kaarten, van vrienden, familie, klasgenoten van Wendy en Kevin, dorpsgenoten, maar ook van familie van familie (snap je wat ik bedoel?) en van kennissen van familie, enz.
En de reacties voor de weblog: van down under, familie die ik (jammer genoeg) zeer weinig zie en buren die zelf geen computer hebben,maar bij familie een reactie op de weblog zetten.
We krijgen ook kaarten en reacties van mensen die zelf, of hun kind, op de lijst voor transplantie staan of hebben gestaan. Dit is wel heel erg speciaal, wij wensen jullie ook heel veel sterkte toe en hopen dat ook bij jullie de nieuwe longen snel komen. En dat na deze zware periode er weer zonneschijn zal zijn!!
donderdag 13 maart 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
