zondag 22 juni 10.00 uur

We zijn alweer een week thuis en ik heb nog niets op de site gezet. Schandalig vind ik zelf. Maar hier is ie dan.

Het is natuurlijk lekker om weer thuis te zijn met z'n allen, maar het valt ook niet mee.
Wendy heeft veel buikpijn en is moeilijk in beweging te krijgen. Maar we gaan haar nu harder aanpakken en haar met lichte dwang toe zetten te bewegen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik vaak de zwakke schakel ben, vind ik het weer zielig dat ze zoveel buikpijn heeft en dan ga ik weer alles voor haar doen. Maar vanaf vandaag ga ik heel erg mijn best doen om niets meer voor haar te doen.

Zoals jullie al gelezen hebben is Wendy gek van zwemmen. In het ziekenhuis heeft ze dan ook genoten in het zwembad. Nu heb ik aan de direkteur van "De Krim"(vakantiepark bij ons dorp)
gevraagd of we voor openingstijd gebruik mogen maken van het zwembad. En dat mag! Fantastisch! Maar dit houdt natuurlijk in dat we 's ochtends voor 10 uur in het zwembad moeten zijn, maar Wendy is 's ochtends het minst, dus dat wordt nog een uitdaging.

Opzich gaat het met Wendy goed. Dat houdt in dat de situatie niet slechter wordt, maar helaas ook niet veel beter. Saturatie blijft netjes, ze ademt rustig. Maar we willen zo graag meer. En daarvoor moeten we dus strenger zijn.
Met de medicatie gaat het goed, al is het wel een heel werk.

Jan en ik zijn weer begonnen met werken, al is het nog op aangepaste wijze. Heerlijk weer even iets anders dan thuis. Het is wel weer wennen. Vooral voor Jan, die toch lichamelijk zwaar werk doet, is het na maanden van niets doen, weer een kwestie van eelt kweken op de handen en een stijf lijf.
Vrijdags is Jan thuis en dan ga ik werken. Ik moest echt weer even bedenken hoe het allemaal ook weer ging, maar als je eenmaal weer bezig bent, komt het snel weer boven.
Het is heel erg fijn dat onze werkgevers zo behulpzaan zijn. Dat is echt een hele zorg minder.

Kevin heeft nu vakantie (alleen vrijdag nog rapport ophalen) en heeft het dus druk met voetballen.
Hij is veranderd, hij is nu echt aan het puberen, hij gaat groeien(!), maar hij is ook naar Wendy toe wat zorgelijker (niet te overdreven natuurlijk).

Wendy en ik zijn dinsdag even naar haar klas geweest. We hadden van de vrijwilligers van het UMCG TeeVee diploma's meegekregen voor alle klasgenootjes en die hebben we gebracht.
Toen Wendy binnen kwam werd iedereen gelijk stil. Juf vertelde dat zij dat nooit zo snel voor elkaar kreeg. Ze waren blij om Wendy weer te zien en Wendy was ook blij om weer even op school te zijn. Van juf kreeg ze de nieuwe klassefoto. En vrijdag is juf ook nog even thuis langs geweest om bij te praten. Wendy is trouwens gewoon over naar groep 7! En juf Aya is volgend jaar weer haar juf!

Van de week stond de schooltandarts bij school, daar mochten we zo binnen komen lopen op een tijdstip dat Wendy zich lekker voelde. Gelukkig geen gaatjes!

Woensdag gaan we weer voor controle naar Groningen. Spannend!