dinsdag 29 april 20.30 uur

Eindelijk is Wendy weer terug op haar gewicht van voor de transplantatie, 20,6 kg!
De bloedsuiker is, nadat we vannacht twee keer moesten bij spuiten, vandaag erg goed. Nu hopen dat het vannacht ook zo blijft, dan kunnen we weer eens een hele nacht slapen zonder onderbrekingen. Maar op dit moment voelt ze haar niet zo goed, ze heeft het gevoel dat ze moet spugen. Daar hikt ze nu al een tijdje tegen aan. En moeders hikt aan tegen een volle bak medicijnen, die er in moeten. Maar ja, als je na een paar minuten alles er weer uit gooit, kunnen we weer overnieuw beginnen. Dus we wachten het nog even af.

Wendy begint wat vollere wangen te krijgen van de prednisolon en ze heeft last van haaruitval. Niet dat ze kaal wordt,maar er zitten duidelijk meer haren in de borstel dan eerst.

Groep 6 van 't Durperhonk: bedankt voor de mooie brief!!!

We zouden vanochtend een rondje beneden lopen, komen we van de afdeling af, horen we een hoop geluid beneden in de patio. Er stonden allemaal sta-tafels met mooi kleedjes er omheen, een hoop personeel van de kinderkliniek, kinderartsen en ballonnen. Dus wij eens even kijken wat daar loos is. Wat bleek: de kinderkliniek heet van af nu Beatrix kinderziekenhuis. Ze hebben er de afgelopen jaren hard aan gewerkt om alle zorg rondom kinderen te centreren in het kinderziekenhuis. En daarom is nu de naam veranderd. Na een wel hele korte speech werd de nieuwe naam onthuld.
Dokter Duiveman bracht ons koffie met gebak en voor Wendy ranja en toen hebben we even gezellig gebabbeld over Texel.

Margot was vandaag weer onze verpleegkundige. Zij vertelde ons dat Wendy vanmiddag mee mocht naar de traumahelicopter! Gaaf! Totdat er op een gegeven moment een groepje kinderen met pm'ers weg ging. Wij Margot bellen. Wat blijkt nou, zijn ze Wendy 'vergeten'. Gelukkig bracht verpleegkundige Marco ons er heen. Maar toen we voor de duer stonden van het traumateam, kwamen de kinderen net weer naar buiten, de helicopter was net weg gevlogen.
Kwam daarna de pm'er bij ons langs, dat ze ons niet 'vergeten' was, maar dat ze een keer apart met Wendy naar boven willen, omdat Resa (een jongen met CF) ook mee was. Maar dat was lul koek, want dat wisten we van te voren en dat was geen probleem als wij met Wendy mee gingen. Weer een teleurstelling. Nu maar hopen dat het als nog gaat gebeuren.