donderdag 2 oktober 21.00 uur

Er zijn alweer 2 weken om en toch lijkt het al weer lang geleden dat we in Groningen zijn geweest. De reis verloopt voorspoedig. Ze hadden slecht weer voorspeld, maar dat viel heel erg mee.
In het UMCG eerst weer het vertrouwde rondje.
Bloedprikken: lekker soepel, in 1 keer raak!
Longfunctie: Nu werd het spannend, want bij FEV1 van 50% heb ik taart beloofd. Zonder ook maar een moment te twijfelen blaast Wendy er op los. Ze is zelf verzekerd, ze gaat dat wel even doen. En wat Wendy nou eenmaal in haar hoofd heeft, dat gebeurd ook. En jawel ..............
daar is ie dan te zien op het scherm: 50%!!!!!!!!!!!!!!!! TAART! TAART! Wie had dat een paar maanden geleden durven dromen! Dit is echt weer een hoogtepunt.
Foto: Het is amper de moeite om je shirt uit te trekken. Wendy loopt naar binnen, omarmt het apparaat, houdt haar adem in en het is alweer gebeurd.
We gaan via een omweg, langs de vlaaien, weer op weg naar de arts. En dan bega ik de grootste fout van die dag. We komen dokter Duiveman tegen en vertel hem dat ze goed had geblazen. Nou, dat leverde een zeer boze Wendy op. Hoe kon ik dat nou vertellen! Nu gaat hij het door vertellen aan de anderen en dan is het geen verrassing meer! Sorry, ben denk ik gewoon een blije moeder.
De verpleegkundige die haar bloeddruk op komt meten, merkt al gauw dat er iets is. Anders heeft deze dame altijd wel praatjees en nu ligt ze met een boos gezicht op de onderzoekstafel, met haar mond stijf dicht. Maar Wendy blijft in haar rol.
Dan komt dokter Rottier binnen en hij vraagt hoe het gaat. Nu hou ik mijn mond. En Wendy zet met een harde knal de taart voor zijn neus neer. Dan komt het gesprek op gang en verdwijnt het boze gezicht gelukkig.
Dokter Rottier neemt ook wat taart mee naar de chirurgen van het transplantatieteam. Dat is een goed idee.
Hij is verder heel erg tevreden. Op de foto is te zien dat het rechter diafragma, toch weer wat aan de gang gaat. De bloeduitslagen zijn ook weer oke.
De Atenolol, medicatie tegen hoge bloeddruk, wordt gestopt. De bloeddruk is nu al een hele tijd erg mooi, dus we gaan het proberen.
We mogen deze keer 4 weken weg blijven!!
Na een heerlijke bak koffie/thee en Wendy een kindermenuutje, gaan we door naar een heerlijke lunch.
En dan is het weer zwemtijd. Joyce gaat mee het water in, dus hoef ik een keer niet te water. Wendy duikt ringen op, duikt vanaf de kant in het water, doet wedstrijdjes met Joyce (triatlon: zwemmen, lopen en "water"fietsen). Ze geniet weer. Als ze in de gaten krijgt dat het bijna tijd is, ontpopt ze zich als een echte meesteres in het rekken van de tijd. Maar er zit echt niets anders op dan uiteindelijk toch het water uit te gaan.

Dan gaan we direkt weer richting Den Helder, het is nu nog aardig weer en we weten niet of dat zo blijft. Om ongeveer half vijf zijn we in de marinestad. Nog even de stad in. Wendy scoort een nieuwe jas. En natuurlijk wordt ook deze keer een dagje Groningen afgesloten met een happy meal.

Wendy gaat echt heel erg goed. Van het weekend was het heel erg lekker weer. De kinderen van het dorp gingen vlaggezwaai (tikspel) doen. "Vroeger" zat zij dan thuis, ze kon toch niet meedoen. En nu stond ze tussen die hele groep. Super om te zien.
Maar ook is er een andere kant van Wendy te zien nu. Ze is niet meer altijd het lieve meisje, nee ze heeft nu de energie om zo af en toe haar willetje erg te laten spreken. "Mam, ik ben in de pubertijd hoor!" En dat is even wennen, maar natuurlijk fantastisch!
Elke zaterdag gaat ze zwemmen en daarna gaat ze verder met paardrijden! Hoe leuk kan je bewegen maken ..........

Vandaag heeft Wendy op school getrakteerd, om te vieren dat ze op de 50% zit! En zaterdag .........is er TAART thuis! Geweldig!